Bodrum’un sahilinde yalnızca dalgaların sesi yok; aynı zamanda geçmişten bugüne uzanan bir vicdanın yankısı var. Bu yankının adı: Güneşin Sofrası.
Bu platform; 12 Eylül öncesinin çetin yıllarında, Türkiye’nin dört bir yanında devrimci mücadeleye omuz vermiş, bedel ödemiş, ömrünü sol değerlere adamış insanların Bodrum’da yeniden bir araya gelerek oluşturduğu bir toplumsal buluşmadır. Ama geçmişte takılı kalmayan, tam aksine geçmişin deneyimini günümüzün kamusal sorunlarına taşıyan bir oluşumdur bu.
Güneşin Sofrası, farklılıkları bir kenara koyarak ortak akılda buluşanların, eski hesapları geride bırakıp toplumsal sorumluluğu önceleyenlerin meclisidir. Kimi şiirle anlatır derdini, kimi siyasi çözüm önerisiyle; ama her biri, eşitlik ve adalet arayışında buluşur. Bu sofra; yoldaşlıkla, dirençle, dayanışmayla kurulur. Her buluşmada entelektüel bir zenginlik, siyasal bir birikim ve vicdani bir duruş yeniden harmanlanır.
Bu oluşum, Bodrum’un çevresel yıkımla karşı karşıya kalan doğasını savunurken, aynı zamanda toplumun ruhunu da savunur. Derelerin betonla örtülmesine, kıyıların sermayeye peşkeş çekilmesine, emekçilerin ve gençlerin umutsuzluğa itilmesine karşı çıkarken, çözüm üreten, yol gösteren bir duruş sergiler. Sadece konuşmaz; eyleme geçer, yazıya döker, bildirir, kamuoyuna taşır.
Bugün Güneşin Sofrası, Bodrum’da her geçen gün daha fazla duyulan bir isimse, bu onun bir masa başı sohbetinden değil; hakiki bir toplumsal ihtiyaçtan doğduğunu gösterir. Gençlere umut, yaş almışlara sorumluluk duygusu aşılayan bir fikirdir artık bu. Ve en önemlisi: Sessiz çoğunluğun vicdanıdır.
Güneşin Sofrası bir platformdan öte, bir çağrıdır. Kamusal olanı savunma çağrısıdır. Dayanışmanın ve halkçı siyasetin yeniden inşasına katkı sunma çağrısıdır. Bu çağrıyı duyan herkes, bir gün bu sofrada kendine bir yer bulacaktır.
Çünkü bu sofrada yalnızca ekmek değil; söz, emek ve umut da paylaşılır.
